اس ام اس های تیر 89

اولین باری که عاشقت شدم یادته؟؟؟ من یه کرم سیب بودم و تو یک کرم ابریشم!!من به تو  قول دادم دیگه هیچ وقت سیب نخورم تو هم قول دادی دور خودت پیله نکنی ولی نمیدونم چی شد که من طاقت نیاوردم و فقط یه خورده سیب خوردم تو هم از غصه دور خودت پیله بستی حالا دومین باره که عاشقت شدم ولی حالا من هنوز یه کرم سیبم و تو یه پروانه ی خوشگل ! تو پر زدی و رفتی و من موندم و سیب هایی که جایی برای خورده شدنشون نمونده ، از هرچی سیبه متنفرم 

عشق تویی، عاشق منم، دریا تویی ، قایق منم ، روزی اگر دزدیدنت!! غصه نخور سارق منم

میگن فاصله ها سردی میاره، ولی نمیدونم چرا فاصله بین منو تو دلتنگی میاره   

مهربانی تزئین لحظه هاست، برای مهربانی جوابی جز دوست داشتنت نیست. 

زندگی سرسره است، میکنی دل از خاک،پله پله تا اوج،میروی تا پرواز،بعد از آن بالا ها ، میخوری سر آرام ، ذره ذره تا خاک.. 

گل فرستادم تو بو کن، اگر مردم تو با گل گفتگو کن ، اگر ماندم که باز آیم به سویت ، اگر رفتم فدای تار مویت

به ترکه میگن نظرت درباره پیتزا چیه؟ میگه همش شایعس

ما به شکار پروانه های نیم سوخته آمده ایم، پروانههایی که در کوچه پس کوچه های خاطره پر سوزانده اند ، تو را میشناسم. تو آن زخم خورد بلند پروازی، آن پرنده پر بسته که تا آبیترین آسمان ها خیال پریدن داری، اما اینک خواندن نمیتوانی، تو را میشناسم، نگاه منتظرت از برق حادثه یکی شدن پر است، تو را میشناسم

Special coffee for u I’ve mixed it with friendship and happiness, but no suger,because I know you are already sweet

میگن دلتنگی قشنگترین هدیه عشقه... حالا من با این هدیه قشنگت چیکار کنم

می خوام دسته گلی برایت بفرستم اما گفتم تا به دستت برسد پژمرده خواهد شد. بنابراین حرف (س) را از گل سرخ حرف (ل) را از گل لاله حرف (ا) را از گل اطلسی و حرف (م) را از گل مریم به عنوان دسته گلی به نام (سلام) هدیه به دوست عزیزم

گمان نبر که ز یاد تو غافلم. گرمانده ام خموش خدا داند و دلم

دوستت دارم به اندازه ی صد گرم کراک! میدونم.....کمه ولی حکمش اعدامه 

تو آن  ستاره ی منی که گر شبی ز کلبه ام گذر کنی ، ز شوق روی ماه تو صدای خنده ی دلم به عالمی سفر کند

گاه سکوت یک دوست معجزه می کند و تو می آموزی ، همیشه بودن در فریاد نیست

این مپندار که یادت برود از نظرم / خاطرت جمع که در قلب پریشان منی

مشق های آب بابا یادمان رفت.رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت . شعر خدای مهربان یاد گرفتیم اما خدای مهربان هم یادمان رفت( سید محمد موسوی از بوشهر – سعد آباد0917997)

دوست ندارم در آغوشت بگیرم ، دوستن دارم در آغوشت بمیرم

آنقدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع حیفم آید که تو را دست خدا بسپارم

هزاران دهقان برای آمدن باران گریه کردن ولی خدا فکر کودکی بود که کفش هایش سوراخ بود